Pistolet AMT Automag II kaliber .22 WMR

Amerykańska firma Arcadia Machine & Tool została założona w miejscowości Covina w Californi w 1965 roku przez Haarego Sanforda, utalentowanego konstruktora broni palnej. Sanford konstrował broń nietuzinkową, działajacą na nietypowej dla broni krótkiej zasadzie działania i  w oparciu o naboje bardzo dużej mocy. Pierwszym pistoletem Sanforda był skonstruowany w drugiej połowie lat 60-tych XX wieku Automag I, do którego nabój .44 AMP (Auto Mag Pistol) opracowano w zakładach Remingtona (pocisk o masie 15.6 grama, prędkość początkowa 535 m/s, energia początkowa  2235 J). Broń ta weszła do oferty handlowej w 1969 roku, ale nie wzbudzila zbytniego zainteresowania strzelców i pomimo kilku prób modyfikacji nie przyjęła się na rynku. W latach 1969 - 1989 Sanford opracował kilka innych pistoletów, które przyjmowano na rynku ze zmiennym zainteresowaniem, ale znacznie lepszym niż Automaga I. W 1989 roku firma zmieniła siedzibe i nazwę na Irvindale Arms Incorporated (IAI), kilka lat później właścicielem marki  i firmy został Holding zbrojeniowy High Standard, który nadal produkuje broń pod marką AMT. Produkowane są pistolety samopowtarzalne  Automag II na nabój bocznego zapłonu .22 WMR, Automag III na nabój .30 Carabine, Automag IV na nabój .45 Winchester Magnum i Automag V na nabój .50 AE, a także małogabarytowe pistlety wsparcia (back up). Prezentowany w artykule pistolet Automag II kalibru 5.6 mm zasilany nabojem bocznego zapłonu .22 Magnum (.22 WMR, 5.6 x 27 R) został opracowany w latach 1985-1987 przez H. Sanforda i L. Grossmana. Pistolet wprowadzono do oferty handlowej w 1987 roku, jest nadal produkowany w trzech wersjach różniących się dlugością lufy i wymiarami zewnętrznymi, Standard z lufą 152 mm, Modyfield z lufą 115 mm i Compact z lufą 86 mm. Pistolet który prezentuję to Autmag II Standard wyprodukowany w 1991 roku i zakupiony w rok później w Niemczech w sieci Frankonii Jagd. Pistolet wykonany jest ze stali nierdzewnej, a okładziny z czarnego tworzywa sztucznego. Broń wyposażona jest w zamek półswobodny i działa na zasadzie odprowadzenia gazów prochowych. Odprowadzenie następuje poprzez cztery otwory wykonane w lufie tuż za komorą nabojową, gazy dostaja się do wnętrza nasady ryglowej lufy i tam poprzez dwie grupy sześciu otworów rozchodzą się promieniście od osi lufy jednocześnie działaja na ścianki łuski blokując ją w komorze nabojowej do czasu opuszczenia lufy przez pocisk, wówczas cisnienie gazów opada i następuje cykl przeładowania broni. System skomplikowany, nie mniej działający poprawnie. Pistolet wyposażony jest w mechanizm spustowy pojedyńczego dzialania (SA) i mechanizm uderzeniowy kurkowy z kurkiem odkrytym. Spust pozbawiony jest możliwości regulacji, ale ustawiony jest precyzyjnie, jego opór, zmierzony w prezentowanym egzemplarzu, wyniósł 1.8 kG. Pistolet mierzy 235 mm długości, jego wysokośc wynosi 133 mm i szerokość 32 mm, rozładowany z magazynkiem w chwycie waży 910 gramów (odpowiednio: w wersji Modyfield 203 x 133 x 32 mm waga 850 gramów, Compact 172 x 125 x 32 mm waga 680 gramów). Pistolet wyposazony jest w bezpiecznik nastawny, który w pozycji wlączonej blokuje iglicę, dźwignia bezpiecznika zamontowana jest po lewej stronie zamka w zasięgu kciuka, poza tym można opuścić kurek na zębie zabezpieczającym Po wystrzeleniu wszystkich nabojów z magazynka zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu na zaczepie zamkowym, w polożenie przednie można go zwolnić dźwignią zaczepu zamka umieszczoną po lewej stronie szkieletu. Dźwignia spełnia też rolę rygla demontażowego umożliwiajacego  rozłożenie pistoletu do czyszczenia lub przeglądu. Grubościenna, łożyskowana, tradycyjnie gwintowana lufa wykonana jest ze stali nierdzewnej jej długość wynosi 152 mm, lufa nie jest zamontowana na stałe w gnieździe szkieletu. Pod lufą zamonrtowane jest urządzenie oporopowrotne, długa stalowa żerdz z nałożoną na niej spreżyną. Zamek w wersji Standard i Modyfield posiada dwa wybrania w górnej powierzchni płaszcza, ma to na celu zmniejszenie wagi tej stosunkowo ciężkiej broni. Na zamku umieszczona jest stała muszka i tylne przyrządy celownicze z regulowaną w pełnym zakresie szczerbiną. Muszka posiada kontrastowa wkładkę, a na szczerbinie umieszczona jest biala obwódka, ułatwia to zgrywanie przyrządów podczas szybkiego oddawania strzałów. Długość linii celowniczej wynosi 200 mm. Pistolet zasilany jest z metalowych magazynków jednorzędowych o pojemności 9-iu nabojów. Blokada zaczepu magazynka umieszczona jest w tylnej dolnej plaszczyźnie chwytu. Magazynki wykonane są porządnie i estetycznie, po zwolnieniu z zaczepu płynnie wysuwają się z gniazda. Automag II wykonany jest bardzo solidnie, części są wzorowo spasowane, a wykończenie broni bez zarzutu. Pistolet dobrze uklada się w dloni i łatwo wchodzi w cel. Rozkładanie broni do czyszczenia i samo czyszczenie nie sprawia jakichkolwiek problemów. Pistolet dziala niezawodnie, ale należy dbać o jego dokładne wyczyszczenie po strzelaniu. Z informacji jakie posiadam pistolety Automag II nie są zbyt wybredne jeśli chodzi o dobór amunicji. Z Automaga po raz pierwszy strzelałem już wiele lat temu, jeden z moich znajomych zakupił kiedyś wersję Modyfield i udalo mu się wówczas ten pistolet zarejestrować, co przed nowelizacją Ustawy z 2010 roku nie było to takie oczywiste ani bezproblemowe. Przed nowelizacją nabój .22 Magnum był w praktyce poza nawiasem Ustawy o broni, formalnie nie można było go stosować w łowiectwie, strzelectwie sportowym  i ochronie osobistej. Byłem pierwszą osobą cywilną w byłym województwie szczecińskim, która na pozcątku lat 90-tych XX wieku otrzymała pozwolenie na broń sportową, jako pierwszą broń kupiłem rewolwer HW 5 T Duo z dwoma bębenkami w komplecie i zarejestrowano mi wówczas ten rewolwer na .22 Magnum i .22 Lr, następni strzelcy już nie mieli tyle szczęścia, widziałem wpisy w ksążeczkach pozwolenia wykluczające zakup amunicji .22 Magnum, takie to były czasy niestety. Z Automaga strzela się bardzo przyjemnie, pistolet jest w miarę celny w strzelaniu tarczowym, na Zachodzie z tej broni strzela się głównie do sylwetek metalowych na dalsze dystanse, a wersje krótko lufowe używa się rownież do samoobrony. Z prezentowanego pistoletu strzelaliśmy do niemieckich tarcz sportowych PPC z dystansu 25-iu metrów z bardzo dobrym wynikami, używaliśmy nabojów CCI z pociskami FMJ i JHP, broń strzelała bez jakichkolwiek zakłóceń. Broń AMT (bywa w sprzedaży również z oznaczeniami IAI) jest stosunkowo droga, w 1992 roku we Frankonii prezentowany model kosztowal 1000 DM czyli sporo, tym bardziej że pistolet sprzedawano z jednym magazynkiem w komplecie, a zapasowe można było kupić ale też sporo kosztowały. W Niemczech i Czechach można nabyć pistolety Automag II w ofertach komisowych, być może są również sprowadzane z USA egzemplarze nowe, ceny za broń używaną można uznać za umiarkowane. Kupując Automaga należy się jednak liczyć z tym, że strzelanie co prawda przyjemne jest też kosztowne, coż amunicja .22 Magnum do tanich nie należy, w Polsce kosztuje w granicach 1.6 - 1.8 złotego za sztukę, czyli o sto procent drożej niż przeciętnie naboje 9 x 19 Parabellum. W okresie kiedy uzyskanie pozwolenia na broń centralnego zapłonu było bardzo trudne, .22 Magnum był całkiem niezłym substytem broni "poważnej" mocy. Dzisiaj pistolety Automag II poleciłbym przede wszystkim kolekcjonerom, bo warto taki nietuzinkowy egzemplarz broni posiadać w zbiorach, a także można polecić ten pistolet miłośnikom siły magnum, co prawda w tym wypadku w nieco mniejszym wydaniu, ale jak by nie było zawsze Magnum.

Zbyszek