Polemika o prawie, czyli jak łatwo zostać ...  bandytą

Większość czytelników zna mój pogląd na to co w praktyce w wydawaniu pozwoleń na broń, o przepraszam,  powinienem raczej napisać w nie wydawaniu, jest złe, naganne i nie do przyjęcia w Państwie Prawa jakim podobno jest  Polska. Muszę przyznać, że przez lata styczności z organem  administracyjnym Policji różnie te relacje się układały raz lepiej raz gorzej, a czasem bywało, że  beznadziejnie. Pamiętam okres kiedy pozwoleniami zajmowała się wyznaczona sekcja Wydziału Prewencji Komendy Wojewódzkiej w Szczecinie, wówczas można było  zauważyć więcej zrozumienia i bardziej logicznego postępowania funkcjonariuszy, w każdym razie nie patrzono na petenta jak na przestępcę. Później jak dla „dobra” społeczeństwa stworzono Wydział Postępowań Administracyjnych, było już różnie, w pierwszych latach  nawet nie najgorzej. W 1999 roku dostałem  pierwszą odmowę dotyczącą rozszerzenia  stanu posiadanej broni palnej, przyznaję odmowę uzasadnioną, nie dopełniłem pewnej formalności i wszystko jasne. Nie odwoływałem się, wina choć pośrednio, leżała po mojej stronie. Załatwiłem co trzeba, uzupełniłem brakujący dokument i otrzymałem bez problemu rozszerzenie. Drugą odmowę (rozszerzenie) otrzymałem kilka lat później, w 2004 roku. Okazało się, że strzelec  ze mnie do niczego, bo mistrzem nie jestem, po drugie broń mam i to co mam  powinno mi  wystarczyć, a po trzecie to, że co prawda spełniam kryteria,  nie znaczy wcale że pozwolenie muszę dostać … i basta. Odwołanie do Komendanta Głównego, uchylenie negatywnej decyzji  ( naruszono „tylko” 3-y art. KPA i 1 art. UoBiA) i pozytywna wydana na miejscu w Szczecinie. Piszę o sobie, ale podobnych przypadków było i jest naprawdę  sporo. Do dnia dzisiejszego strzelecka społeczność w Zachodniopomorskim jest najsłabiej „uzbrojona”, taki strzelecki zaścianek w naszym Kraju.

Szukanie sensacji… natchnienie pismaków i raj dla politycznych oszołomów

To, że prasa kształtuje opinie wiadomo od dawna, różne historie można przedstawić w różnym świetle, nie zawsze w rzetelnym, nie zawsze bez wyraźnego zalecanego przez kogoś podtekstu. Nie wiem dlaczego broń i ta cała otoczka wokół niej, u zdecydowanej większości  polskich dziennikarzy pobudza taką wrogość, szukanie taniej sensacji, a co najgorsze przedstawianie fałszywego obrazu zaistniałych wydarzeń. Niedawna, tragiczna w skutkach strzelanina w Finlandii, znowu była przyczynkiem do dokładania dziwnych podtekstów przy okazji przekazywania informacji z miejsca zdarzenia. Okazało się, że nie to jest ważne, że psychol strzelał  z nielegalnie posiadanej broni, karany przestępca zarazem, ważne jest to że strzelał, a tu część Polaków chciałaby szerszego dostępu do broni i jeśli by tak to się stało, to taka Finlandia byłaby przynajmniej co drugi dzień na ulicach naszych miast i wsi. Bzdurnych dygresji nie wystrzegli się nawet dziennikarze mojego ulubionego Teleekspresu, jedynie zespół Wydarzeń z Polsatu, uczciwie przedstawił sprawę i wiarygodnie ocenił uwarukowania polskie. Nikt, no może poza nielicznymi racjonalnie myślącymi, nie zauważa, że w zasadzie sprawcami takich wydarzeń są zazwyczaj przestępcy posiadający broń nielegalnie lub osoby z bardzo zwichrowaną psychiką.