PP Super niedoszły następca legendy PP

Jeszcze do przełomu lat 60-tych i 70-tych w uzbrojeniu Policji państw europejskich dominowały pistolety na amunicję małej lub średniej mocy. Standardem były pistolety zasilane amunicją kalibru 7.65 i 9 mm Browninga. Największą popularnością w formacjach policyjnych cieszyły się pistolety PP i PPK produkowane przez niemiecką zbrojownią Carl Walther z Ulm nad Dunajem. Firma Walther aż do polowy lat 70-tych była głównym producentem broni służbowej dla policji zachodnioniemieckiej.  Na początku lat 70-tych po wybuchu fali lewackiego terroru kryminalnego, który później przez kilka lat pustoszył Zachodnią Europę, a szczególnie RFN, formacje policyjne zażądały bardziej skutecznej broni  zasilanej znacznie mocniejszą amunicja niż dotychczas stosowana. W 1971 roku w koncernie amunicyjnym RWS- Geco opracowano nowy nabój policyjny 9 x 18 Police, a właściwie to zmodyfikowano przedwojenny projekt naboju 9 x 18 Ultra. Nabój 9 x 18 Police wyposażono w pocisk pełno płaszczowy o wadze 6.48 gramów i łuskę o długość 18 mm. W zależności od masy prochu, pocisk wystrzelony z lufy o długości 90 mm osiągał prędkość od 323 do 340 m/s i energię od 338 do 374 J. Był to więc nabój znacznie mocniejszy od popularnego wówczas 9 mm x 17 Browninga. Nabój Police jest bardzo zbliżony do naboju Makarowa, niemniej naboje te nie są wzajemnie wymienne z uwagi na drobne różnice w wymiarach.

Nabój Police jest nabojem mocniejszym od standardowego 9 x 18 Makarowa, dorównywał mu jedynie energią wzmocniony czechosłowacki M 82 produkowany  do pistoletu wojskowego CZ 82. W tym samym czasie europejscy producenci opracowali kilka pistoletów do naboju 9 x 18 Police. Między innymi były to Benelli 76, Mauser Hsc 80, SIG Sauer 230 i Walther PP Super. W zakładach Wakther’a produkowano wówczas pistolety policyjne modele PP, PPK i TPH oraz cztery modele pistoletu wojskowego P 38/P1. W 1972 roku opracowano nowy pistolet policyjny, który miał zastąpić pistolety PP i PPK był nim właśnie Walther PP Super. PP Super pomimo że stylistyką i nazwą nawiązywał do modelu PP, był od niego bardziej nowoczesny, przekonstruowany i zasilany znacznie mocniejszą amunicją niż w dotychczas używanych pistoletach policyjnych. PP Super wykonany jest całkowicie ze stali, za wyjątkiem tworzywowych okładzin chwytu. Pistolet działa na zasadzie odrzutu zamka swobodnego, wyposażony jest w mechanizm spustowy podwójnego działania SA/DA oraz mechanizm uderzeniowy kurkowy, z kurkiem zewnętrznym.  Lufa klasycznie gwintowana o długości 92 mm, zamocowana jest na stale w gnieździe szkieletu. Na lufie nałożona jest sprężyna oporo powrotna. Pistolet wyposażony jest w samoczynną blokadę iglicy i mechanizm bezstrzałowego zwalniania napiętego kurka, którego zewnętrzna dźwignia umieszczona jest po lewej stronie zamka.  Po wystrzeleniu wszystkich nabojów z magazynka, zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu, do jego zwolnienia w położenie przednie służy dźwignia zaczepu umieszczona po lewej stronie szkieletu w zasięgu kciuka. Na zamku umieszczone są stałe przyrządy celownicze wyskalowane na 25 metrów. Szkielet wyposażony jest w ruchomy kabłąk, podobnie jak w pistoletach PP, który służy do częściowego rozkładania pistoletu do czyszczenia lub przeglądu. Po lewej stronie szkieletu umieszczone są dźwignia zaczepu zamka oraz przycisk blokady magazynka, ale w odróżnieniu od pistoletu PP, przycisk umieszczony jest w miejscu styku kabłąka z chwytem. Chwyt jest bardzo wygodny dobrze wyprofilowany, ale okładziny  wykonane z tworzywa wydaja się być mało chwytne. Pistolet zasilany jest z metalowych magzynków jednorzędowych o pojemności 7-iu nabojów 9 x 18. W odrożnieniu od magazynków z PP, nie posiadaja tworzywowych kopytek ale metalowe płaskie stopki. Pistolet jest bardzo zgrabny i poręczny, doskonale leży w dłoni. Jego długość wynosi 176 mm, wysokość 125 mm i szerokość 30.5 mm. Rozładowany z magazynkiem w chwycie waży 780 gramów. Podobno jest celny chociaż jak twierdza użytkownicy nie jest zbyt komfortowy dla strzelca, silny nabój i zasada działania robią swoje. Nie miałem możliwości postrzelać z PP Super ale kilkakrotnie miałem go w dłoni, wymiarami nie różni się zbytnio od mojego CZ 82 (wojskowa wersja CZ 83) i podobnie zasilany jest w miarę silnym nabojem więc wiem, że z komfortem strzelania może być różnie. W każdym razie jest to pistolet o wiele lepszy od modelu PP. Pistolety PP Super nie przyjęły się zbytnio, śladowe jak na Policję RFN, zakupy zrobiły tylko formacje policyjne z Bawarii. Później gdy rozpisano konkurs na nowy pistolet policyjny, ale już na naboje 9 mm Para, Walther PP Super wypadł z produkcji. Policja niemiecka przyjęła na uzbrojenie inny pistolet Walther’a model P 5 (zaawansowaną modyfikację P 38), ale już w towarzystwie pistoletów konkurencji,  SIG Sauer’a 225 (P6) i H&K P7 M8 (P 7). Pozostawionego w niełasce Walther'a PP Super sprzedawano  na rynku cywilnym, część wyprodukowanych już pistoletów oferowano w kalibrze 9 mm Browninga, ceny do niskich nie należały więc szału nie było. Jeszcze niedawno widziałem w jednym z przygranicznych sklepów niemieckich, nieużywany PP Super, ale cena 700 Euro wydawała mi się zaporowa jak za taki pistolet i do tego w takim specyficznym kalibrze. Do dzisiaj amunicję 9 x 18 Police produkują  firmy Fiocchi, Geco i Hirterberger, więc z dostępem do amunicji problemem raczej nie będzie. Carl Walther modelem PP Super próbował ratować swoją pozycję na niemieckim rynku broni służbowej, ale nic z tego nie wyszło, po tej porażce już nigdy nie odbudował swojego statusu. Nie mniej PP Super to bardzo  ciekawy pistolet i aż dziwne, że przecież mniej nowoczesne PP nadal brylują na rynku, a Super odszedł w zapomnienie, podobnie jak  inny super pistolet Walther’a  model 88.

Zbyszek