Szkolenie strzeleckie. Dobieszczyn 10.05 2011 

W Polsce można zauważyć powolny powrót do szkolenia paramilitarnego, które przez błędne politykę decydentów było już prawie na krawędzi zapomnienia. Pamiętam czasy, kiedy w szkołach średnich w programie edukacyjnym było Przysposobienie Obronne, a w ramach tegoż szkolenie strzeleckie z wykorzystaniem broni pneumatycznej i palnej bocznego zapłonu. Być może, ktoś powie „po co to komu ?”, a po to, aby poznać elementarne zasady bezpiecznej obsługi broni, poznać zasady  celnego strzelania i przy okazji nabyć umiejętności, które być może, w skrajnie niekorzystnej sytuacji mogą się przydać. To, że strzelectwo jest lubiane i pożądane w społeczeństwie, świadczą o tym setki tysięcy sztuk sprzedanych  pistoletów i karabinków pneumatycznych, a także replik palnej broni historycznej  rozdzielnego ładowania. Świadczą też o tym liczni klienci strzelnic sportowych i komercyjnych, którzy za własne i to nie małe pieniądze, poznają tajniki obsługi i celnego strzelania z broni palnej.

Coraz częściej zorganizowane grupy uczniów szkół średnich, a także studentów uczestniczy w szkoleniach strzeleckich. Niewielka ilość strzelnic sportowych i co by tu nie mówić utrudniony dostęp do broni palnej nie są przesłankami ułatwiającymi życie osobom zainteresowanym bliższym poznaniem broni i strzelectwa. Dlatego też, każda inicjatywa, która podnosi poziom wiedzy i umiejętności paraobronnej jest godna uznania i naśladowania, tak przynajmniej robione jest w prawie wszystkich krajach europejskich. Nie dawno, 10 maja br. z inicjatywy kierownictwa Liceum Ogólnokształcącego w Policach, dla  uczniów klas o profilu wojskowym, zorganizowano szkolenie paramilitarne połączone z marszem terenowym, szkoleniem strzeleckim i bytowaniem leśnym. Dzięki uprzejmości właścicieli malowniczo położonej strzelnicy sportowej w Dobieszczynie (okolice Szczecina)j, działaczy z polickiego PTS Grajcar, wraz z Tomaszem Koladyńskim  z ośrodka szkoleniowego GT Delve zorganizowaliśmy szkolenie strzeleckie dla uczniów połączone ze strzelaniem z pistoletów maszynowych PM Glauberyt,  karabinka AKMS oraz pistoletów bojowych Walther P99 i Jericho 941. W szkoleniu wzięło udział 34 uczniów wśród nich kilka dziewcząt. Każdy z uczestników oddał po 5 strzałów z karabinka AK, PM Glauberyt i pistoletu bojowego. Z karabinka AKMS strzelano z dystansu 100 metrów do tarcz 23p, z pistoletów maszynowych i bojowych z 15-30 metrów do tarcz Ts9. Byłem pod wrażeniem hartu ducha i wytrzymałości młodych ludzi, którzy po blisko 15-to kilometrowym marszu ostępami leśnymi, przystąpili  do szkolenia strzeleckiego i strzelania z trzech rodzajów broni. Poziom umiejętności  manualnych można określić na zadawalający,  a w niektórych nielicznych przypadkach widoczny brak wiedzy (co uważam za zrozumiałe) był wynikiem braku kontaktu z określonym typem broni. Karabiny AK znane są większości, ale co tu ukrywać niewielu młodych ludzi miało możliwość z nich strzelać, podobnie jak z pistoletów maszynowych, znacznie lepiej jest w odniesieniu do broni krótkiej. Dlatego też wyniki na tarczach były … cóż różne, od dobrych, gdzie wszystkie pociski znalazły się w celu, do miernych. Myślę, że zmęczenie było powodem mniejszej koncentracji i w efekcie gorszych wyników niż oczekiwałem. Poza tym trudno wymagać  od młodych ludzi dobrych wyników, skoro takie imprezy szkoleniowe organizowane są  sporadycznie, a programów szkoleniowych nawet w profilowanych klasach wojskowych praktycznie nie ma. Trudno więc wymagać właściwego obycia z bronią palną kiedy kontakt z nią jest bardzo ograniczony. Kłania się tu również jeden z błędów legislacyjnych, popełniony przez naszych Parlamentarzystów podczas  glosowania nad przyjęciem nowelizacji Ustawy o broni i amunicji, która weszła w życie 10 marca br. Być może tak się stało z niewiedzy lub z prostej przyczyny… przypodobania się naszym organom „siłowym i sprawiedliwym” czyli MSWiA oraz „urzędniczej” Policji. Mam  tu na myśli odrzucenie możliwości posiadania broni palnej do celów rekreacyjnych. W projekcie był taki zapis dotyczący broni bocznego zapłonu, jak najbardziej przydatnej do wstępnego szkolenia strzeleckiego, które mogłyby realizować różne stowarzyszenia obronne lub paramilitarne. Nie każdy chce lub może uprawiać strzelectwo sportowe, które jakby nie było wymaga wielu nakładów pracy twórczej aby uzyskać wszystkie niezbędne dokumenty i poza tym sporych nakładów finansowych związanych z tzw. czynnym uprawianiem strzelectwa. Broń rekreacyjna byłaby bardzo dobrym rozwiązaniem pomostem pomiędzy ogródkowym strzelaniem wiatrówkowym, a strzelectwem amatorskim lub zawodniczym na licencjonowanym poziomie, a o strzeleckim przygotowaniu przyszłych funkcjonariuszy uzbrojonych formacji państwowych i żołnierzy WP nawet nie wspominam. Obecnie, kiedy powstaje coraz więcej nowych konstrukcji małokalibrowych, linią i obsługą opartych na broni szturmowej (między innymi nasz rodzimy Beryl doczekał się wersji w kalibrze .22 Lr) broń rekreacyjna byłaby jak najbardziej na miejscu. Reasumując, zainteresowanie strzelectwem i wszelkimi formami szkolenia obronnego korzystnego dla Państwa jest duże, ale bez odpowiednio przygotowanych programów szkoleniowych wdrażanych z powagą w życie, nic się nie zmieni i w chwili najbardziej nieoczekiwanej wyszkolonych ludzi po prostu zabraknie. Poza tym uważam, że szkodliwym jest niewykorzystanie sporego zaplecza dla naszych formacji siłowych, jakim są młodzi entuzjaści, którzy jeszcze dzisiaj są, ale czy będą za rok lub dwa, być może już nie, ze szkodą dla wszystkich, a najbardziej dla obronności naszego Państwa.

Zbyszek